Ukazanie się pierwszego modelu Ninja ZX-6R w 1995 roku wywarło na motocyklowym świecie ogromny wpływ i przyczyniło się do powstania zupełnie nowej klasy motocykli, klasy Supersport 600. Kawasaki, modelem ZX-6R, postawiło wysoko poprzeczkę, rzucając wyzwanie konkurencyjnym markom, które chciałyby zaistnieć w tej klasie. Prawie od razu wszyscy inni japońscy producenci przyspieszyli rozwój swoich konstrukcji, budując prawdziwe supersporty klasy 600, ale to właśnie Ninja jest dla wielu definicją maszyn tej kategorii...
Trudno uwierzyć, że to już 25 lat odkąd ZX-6R po raz pierwszy zachwycił motocyklowy świat innowacyjnym wyglądem i stosunkiem mocy do masy pozwalającym na wprost niesamowite osiągi. Przyjrzyjmy się zatem bliżej ćwierćwieczu innowacji, sukcesów wyścigowych i inżynieryjnej doskonałości.
Pamiętacie jak wyglądało życie przed ZX-6R?
Marka Kawasaki była liczącym się graczem na scenie sportowych motocykli średniej kategorii, więc było naturalne, że właśnie z tego doświadczenia zrodziło się ZX-6R. Pierwszym sportowym modelem Kawasaki w tym segmencie był tak naprawdę członek rodziny GPZ - GPZ 550 z 1981 roku.
Mamy więc początek lat 80., ówczesna reklama Kawasaki przedstawia prawdziwą historię “czerwonej rewolucji”, w której pierwszy jaskrawoczerwony, chłodzony powietrzem, czterocylindrowy model GPZ 550, z dwoma tylnymi amortyzatorami, ustępuje miejsca maszynom z zawieszeniem Uni-Trak. W tym momencie zaczęło być widać, że niejako naturalnie tworzy się kolejna gałąź ewolucyjna dla motocykli z czterosuwowymi silnikami o średniej pojemności skokowej.
W 1985 roku, czyli całe dziesięć lat przed wprowadzeniem modelu Ninja ZX-6R, pojawił się GPZ 600R. Był to rewolucyjny model oparty na nowoczesnej ramie, wyposażony w czterocylindrowy silnik chłodzony cieczą, z 16-zaworową głowicą, oraz koła o średnicy 16 cali. Ten oszałamiający, jak na połowę lat 80., motocykl był protoplastą późniejszych “plastików” i ogromnym krokiem w stronę współczesnych motocykli sportowych.
Doświadczenie zdobyte przez lata produkcji kultowej serii GPZ pozwoliło inżynierom Kawasaki skierować swoje myśli w jedynym logicznym kierunku - stworzenia “cywilnej” maszyny supersportowej o osiągach i wyglądzie prosto z toru wyścigowego. I tak w 1995 roku, budząc podziw i zachwyt, Ninja ZX-6R zadebiutowała na światowym rynku.
Nowe reguły gry: Styl Ninja!
Przed pojawieniem się modelu Ninja ZX-6R Kawasaki tworzyło już maszyny z tym oznaczeniem, ale były to motocykle z silnikami większej pojemności, takie jak ZX-9R i niezwykle popularny ZXR750. Oba cieszyły się uznaniem wśród użytkowników, ale oba też były tak zwanymi „dużymi” motocyklami. ZX-6R oferował coś zupełnie innego.
ZX-6R trafił idealnie w punkt, będąc atrakcyjnym zarówno dla jeźdźców wspinających się po drabinie pojemności, jak i dla tych, którzy chcieli postawić na kompaktowość konstrukcji. Jego wymiary okazały się na tyle kompromisowe, że nawet wysocy motocykliści czuli się na nim wygodnie i mogli czerpać fun z jazdy tą nie przerośniętą maszyną.
Jeśli chodzi o precyzję prowadzenia ZX-6R i osiągane przez tę konstrukcję prędkości maksymalne oraz generowane, zarówno przyspieszenia, jak i opóźnienia, model ten okazał się klasą samą w sobie. Osiągi zarezerwowane do tej pory dla motocykli z silnikami ogromnej mocy i dwukrotnie większej pojemności stały się dostępne dla każdego. To sprawiło, że Kawasaki nie mogło długo cieszyć się posiadaniem jedynego na świecie motocykla tej klasy. Inni producenci bardzo szybko wkroczyli do akcji.
Dzięki innowacyjnemu układowi doładowania Kawasaki Ram-Air, masie 182 kg i przyspieszeniu od 0 do 97 km/h w 3,6 sekundy, pierwszy model F ZX-6R rozgościł się na trzy lata w salonach sprzedaży, zanim został zastąpiony przez model G w 1998 roku. Nowe wcielenie ZX-6R zostało ulepszone, maksymalna moc wzrosła ze 100 do 108 KM, zmieniono też wygląd motocykla przez wprowadzenie bardziej aerodynamicznych owiewek.
Następnie, w roku 2002, w modelu oznaczonym symbolem J, zwiększono maksymalną moc silnika do 112 KM i zastosowano szerszą tylną oponę (180 mm) oraz unowocześniono podwójny reflektor przednich świateł.
Wielka zmiana nastąpiła już pod koniec 2002 roku, kiedy to zwiększono pojemność sześcienną silnika, ale nie fizyczne rozmiary modelu ZX-6R. Jednostka napędowa urosła do 636 cm3, co według inżynierów Kawasaki było rozmiarem idealnym pod względem generowania mocy i momentu obrotowego. Wygląd modelu nie zmienił się poza nowymi wzorami grafik. Po raz kolejny ZX-6R został doceniony zarówno przez media, jak i właścicieli za niesamowite osiągi, a dzięki zwiększeniu pojemności silnika, godny pochwały wzrost wartości momentu obrotowego. Nie zapomniano też o zawodnikach, gdyż limit pojemności w wielu wyścigach Supersport wynosił 599 cm3. Kawasaki więc oferowało również model w zmniejszonej pojemności dla kierowców torowych.
Fani innowacji zostali nagrodzeni już w następnym, 2003 roku, gdy silnik ZX-6R zaczął być zasilany wtryskiem paliwa, wraz z pojawieniem się modelu B1-H. Radykalny i Radialny to slogan towarzyszący wprowadzeniu nowego modelu. Wiązał się on z radykalnym, agresywnym wizerunkiem modelu oraz fabrycznie, radialnie montowanymi, na lagach zawieszenia upside-down, sześciotłoczkowymi zaciskami hamulcowymi. Silnik nowej ZX-6R kręcił się wyżej niż kiedykolwiek, co rejestrowały cyfrowe wskaźniki. Wlot systemu Ram-Air został też poszerzony, w wyniku czego moc maksymalna silnika nieznacznie jeszcze wzrosła.
Rok 2005 był zwiastunem debiutu modelu C1 z jeszcze większą mocą - 130 KM. Wielką zmianą była nowa stylizacja modelu. Przekonstruowano ramę oraz po raz pierwszy zastosowano układ wydechowy wyprowadzony pod siedzeniem. Dzięki nowoczesnemu wyglądowi i pojemności 636 cm3, maszyna z 2005 roku była oceniana przez wielu jako idealne wcielenie wydajności. Model ZX-6R miał za sobą dziesięć lat rozwoju. Teraz mógł zaoferować odbiorcy wszystko, czego ten potrzebował.
Nie było wątpliwości, co w DNA ma model ZX-6R i każdy, kto w 2007 roku myślał, że Kawasaki złagodzi króla klasy średniej, musiał jednocześnie zdawać sobie sprawę z tego, że Kawasaki chciało pozostać na tronie...
Dzięki nowej konstrukcji silnika i pojemności skokowej 599 cm3, w wersji zarówno drogowej, jak i torowej, ZX-6R został zaprezentowany na torze Barber Motorsports Park w Alabamie, przy wsparciu wielu znanych zawodników Kawasaki. Nowy model prezentowali: obecny mistrz WSBK Jonathan Rea, Pere Riba, były zawodnika Grand Prix 125 cm3 Noboru „Nobby” Ueda, Shunji Yatsushiro, który jeździł w Grand Prix 500 cm3, a także Roger Hayden i legenda, którą niewątpliwie jest Akira Yanagawa.
Po ponownym skupieniu się na wykorzystaniu motocykla jako broni torowej, rama, wahacz, zawieszenie, hamulce i nadwozie nowego modelu zostały całkowicie przekonstruowane. Absolutnie nowy silnik był jeszcze bardziej kompaktowy, bezkompromisowy i ostry...
W 2010 roku jednostka napędowa została zmodernizowana i po raz pierwszy pojawiło się w niej sprzęgło antyhoppingowe. To sprytne rozwiązanie, które jest obecnie powszechne w wielu motocyklach drogowych Kawasaki, nie tylko zapobiega blokowaniu i podskakiwaniu tylnego koła podczas redukcji biegów, ale także przyczynia się do użycia mniejszej siły przy operowaniu dźwignią sprzęgła niż w przypadku konwencjonalnego sprzęgła obsługiwanego linką.
Ponownie, w 2013 roku, model ZX-6R został gruntownie przekonstruowany, dzięki czemu stał się zupełnie nowym motocyklem. Pojemność silnika znów powróciła do 636 cm3, a za pomocą przełącznika na kierownicy kierowca otrzymał dostęp do dwóch map pracy jednostki napędowej. Postęp techniczny i wzrost pojemności do 636 cm3 oznaczały, a jakże, zwiększoną moc i moment obrotowy, zwłaszcza odczuwalne przy niższych obrotach wału korbowego. Jeśli chodzi o systemy wspomagające kierowcę, w standardowym wyposażeniu pojawił się Kawasaki TRaction Control (KTRC) z trzema trybami (sport, rider i deszcz), a na wielu rynkach dostępny był również inteligentny układ absu Kawasaki (KIBS).
Dzięki temu rysowi historycznemu teraz jesteśmy prawie na bieżąco z ostatnią znaczącą aktualizacją, która miała miejsce w 2019 roku. Objęła ona nowe przełożenia skrzyni biegów, zmiany w jednostce napędowej mające na celu spełnienie wymagań norm Euro4, wprowadzono KQS Quick Shifter, zaktualizowano wygląd motocykla, wprowadzono nowe reflektory LED i nowe zegary. Na rok 2020 wprowadzono ostatnią zmianę koloru i… to by było na tyle. Model ZX-6R Ninja żegna się z Europejczykami, ponieważ nie będzie dostępny w tym rejonie Świata w gamie Kawasaki w 2021 roku.
Od 25 lat Ninja ZX-6R dominuje na arenie Supersport klasy średniej, będąc na szczycie fali zainteresowania ultrawydajnymi maszynami klasy 600 cm3. Jednak wraz z rozwojem rynku oferta Kawasaki poszerzyła się o model Ninja 650, z dwucylindrowym silnikiem i kratownicową ramą, który jest dostępny dla większej liczby kierowców. Teraz nawet nowicjusz może jeździć kompromisową Ninją klasy średniej, wybierając ją nawet jako swoją pierwszą sportową maszynę.
Po pełnym ćwierćwieczu na rynku, półka należąca do modelu ZX-6R Ninja ugina się od licznych sportowych trofeów. Jest na niej miejsce dla upamiętnienia licznych zwycięstw, najszybszych okrążeń i zdobytych mistrzostw. Model ten ma za sobą też wierną rzeszę oddanych fanów, entuzjastów szybkiej jazdy drogowej.
Zawsze w czołówce i zawsze chętna do dostarczania najbardziej ekscytujących wrażeń z jazdy, Ninja ZX-6R. Model ten można słusznie uznać za kluczowy dla rozwoju i sukcesu klasy średniej Supersport. Cokolwiek przyniesie przyszłość, Ninja ZX-6R może - i będzie - uważana za prawdziwie kultową maszynę.
Kilka sportowych faktów
Zwycięstwa w mistrzostwach świata Ninja ZX-6R:
Andrew Pitt - 2001
Kenan Sofuoğlu - 2012, 2015, 2016
Tytuł producentów Supersport World Championship - punkty zdobyte przez wszystkich zawodników Kawasaki w sezonie mistrzostw - 2013, 2015, 2016